Στις 24 Μαρτίου 1944 οι Ναζί έκλεισαν για ένα βράδυ στο σινέ "Ορφεύς",  352 Εβραίους της Άρτας, μεταξύ αυτών τον Ισαάκ Μιζάν με την οικογένειά του και περίπου 250 Εβραίους από την Πρέβεζα. Στη συνέχεια τους μετέφεραν στο Αγρίνιο, την Πάτρα και από εκεί στην Αθήνα, στον σταθμό του Ρουφ.

Την Κυριακή 2 Απριλίου τους υποχρέωσαν να επιβιβαστούν σε βαγόνια στον σταθμό Λαρίσης και έπειτα από οκτώ ημέρες ταξιδιού υπό φρικτές συνθήκες, εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς. Έφτασαν εκεί στις 10 Απριλίου του 1944. Ακολούθησε η διαδικασία της διαλογής. Όσοι κρίθηκαν ικανοί για εργασία μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς ΙΙ Μπιρκενάου, ανάμεσά τους ήταν ο Ισαάκ και οι δύο του αδελφές, Ματθίλδη και Ελβίρα. Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας Μιζάν (η μητέρα, ο πατέρας, δύο αδελφές του και τα παιδιά τους) στάλθηκαν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων. Ο Ισαάκ Μιζάν, ως κρατούμενος του στρατοπέδου έλαβε με τατουάζ τον αριθμό βραχίονα 182641. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε διάφορα στρατόπεδα (Oranienburg, Sachsenhausen, Ohrdruf, Buchenwald), ενώ παράλληλα, επειδή φοβόταν για τη ζωή του, άλλαξε το όνομά του σε Τάκης Μιζάνης. Η απελευθέρωση (Απρίλιος 1945) τον βρήκε στο στρατόπεδο Bergen Belsen. Από την οικογένειά του επέζησαν ο ίδιος και η αδελφή του Ελβίρα. Το 1959 επίσημα διαλύθηκε η εβραϊκή κοινότητα της Άρτας.

Ο Ισαάκ Μιζάν είχε παραχωρήσει δίωρη συνέντευξη για το αρχείο "Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα" στις 30 Σεπτεμβρίου του 2016, την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ: https://archive.occupation-memories.org/de/interviews/mog038