Ποια είναι τα οφέλη αλλά και τα όρια της προφορικής ιστορίας και κατ' επέκταση της χρήσης της ως εργαλείο στην εκπαίδευση;
Το υλικό του Αρχείου "Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα" συλλέχθηκε με τη μέθοδο της προφορικής ιστορίας. Συγκεκριμένα οι συνεντεύξεις ακολουθούν τη βιογραφική μέθοδο. Οι μάρτυρες διηγούνται ελεύθερα τις μνήμες τους απο την Κατοχή στην Ελλάδα.
Το υλικό αυτό αποτέλεσε τη βάση της Εκπαιδευτικής Πλατφόρμας, επομένως η ίδια είναι μια πλατφόρμα προφορικής ιστορίας και ως τέτοιο το υλικό φέρει όλα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που διέπουν την προφορική ιστορία ως μέθοδο ιστοριογραφίας.
Από τη μία προωθείται η αποτύπωση της ιστορίας από τα κάτω, μέσω των βιωματικών αφηγήσεων των μαρτύρων–θυμάτων της ναζιστικής Κατοχής και της καλλιέργειας της ιστορικής ενσυναίσθησης οι μαθητές και μαθήτριες έρχονται σε επαφή με πρωτογενές υλικό και ανακαλύπτουν σχετικά αθέατες πτυχές της ιστορίας για θέματα όπως την Αντίσταση, το Ολαύτωμα, τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης, τα Αντίποινα και τις μαζικές σφαγές, την Πείνα, την Καθημερινή Ζωή. Από την άλλη η υποκειμενικότητα των αφηγήσεων και η πολλαπλά διαμεσολαβημένη μνήμη του αφηγητή/τριας θέτουν συγκεκριμένα όρια στην εξαγωγή συμπαρασμάτων από πλευράς του μαθητή.
Η ενασχόληση με την προφορική ιστορία δίνει στο μαθητή το ρόλο του ερευνητή και οξύνει την αναζήτηση και την κριτική σκέψη, πάντοτε με την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού. Το συμπληρωματικό υλικό (ντοκουμέντα όπως φωτογραφίες, κείμενα) που υπάρχει στην Εκπαιδευτική Πλατφόρμα αποκαθιστά το ιστορικό πλαίσιο. Τέλος ο Οδηγός για τους εκπαιδευτικούς μπορεί να φανεί χρήσιμος στους εκπαιδευτικούς για την προετοιμασία του μαθήματος και την εισαγωγή του ιστορικού πλαισίου.
Μια πιο εκτεταμένη πραγμάτευση του θέματος εχουν επιχειρήσει οι συνεργάτες του Προγράμματος, Χάρης Αθανασιάδης και Αρχοντία Μαντζαρίδου στο άρθρο τους: Το ψηφιακό εκπαιδευτικό σενάριο για την Αντίσταση (1941-44).