Η προφορική ιστορία (Oral History) είναι μια ερμηνευτική, ιστοριογραφική μέθοδος για την επιστημονική επεξεργασία των προφορικών πηγών. Τα τελευταία χρόνια στις κοινωνικές επιστήμες το ενδιαφέρον των ερευνητών έχει στραφεί στη μελέτη της προφορικής ιστορίας, η οποία αποτελεί έναν εξελισσόμενο και ζωντανό διεπιστημονικό τομέα. Αυτό είναι εμφανές και μέσα απ’ τη δημιουργία ομάδων που στόχο έχουν να διερευνήσουν τη δυναμική της βιωμένης μαρτυρίας σε γειτονιές και πόλεις της Ελλάδας. Μόλις κατά την τελευταία δεκαετία άρχισε να ενσωματώνεται η προφορική ιστορία και η βιογραφική έρευνα στα προγράμματα σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων. Όπως αναφέρει η Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν, οι προφορικές μαρτυρίες μας μιλάνε για θέματα-ταμπού, για θέματα που έχουν εξοστρακιστεί από την κυρίαρχη κοινωνική μνήμη και τις γραπτές πηγές. Για παράδειγμα η φρίκη του Ολοκαυτώματος δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί στις επόμενες γενιές ως τέτοια, χωρίς τη συμβολή των προφορικών μαρτυριών.

Υπάρχουν εύλογες επιφυλάξεις της ακαδημαϊκής ιστοριογραφίας για την προφορική ιστορία που αφορούν την αποσπασματικότητα, την επιλεκτικότητα, και την επισφάλεια της μνήμης των μαρτύρων, όπως και το έντονο στοιχείο της υποκειμενικότητας στις αφηγήσεις τους. Ωστόσο στόχος της προφορικής ιστορίας δεν είναι να εξακριβώσει ή να διαψεύσει τις αρχειακές πηγές, αλλά να χρησιμοποιηθεί ως ιστορικό εργαλείο συμπληρωματικά με αυτές και να δώσει μια επιπλέον διάσταση στο αρχειακό υλικό της εποχής.

Περισσότερες πληροφορίες όπως και βιβλιογραφία σχετικά με την προφορική ιστορία θα βρείτε στην ιστοσελίδα μας όπως και στον Οδηγό για τους εκπαιδευτικούς.