«Ο χώρος αυτός ήτανε χώρος βασανιστηρίου και κρατήσεως κρατουμένων Ελλήνων από όλες τις περιοχές της Ελλάδας σχεδόν. Γινόντουσαν φοβερά βασανιστήρια τα οποία ε, εδοκίμαζε ο κρατούμενος όταν έμπαινε σ' αυτό το χώρο. Εγώ θα πω «Ποτέ φασισμός». Διότι ό,τι είδαν τα μάτια μου, που ήμουνα τότε σε ηλικία δεκαεφτά χρονών, ήρθα εδώ γιατί ήμουνα στην αντίσταση αυτό ήταν όλο μου το αμάρτημα». *Ολόκληρη τη συνεύντεξη με την Ελένη Σαββατιανού-Γεωργαντά (2:08:01) θα τη βρείτε στο Αρχείο.

«Λοιπόν, έχουμε περάσει τη μια η ώρα, το κατέβασμα της σημαίας. Και πάω στο σπίτι και βλέπω ένα κουβάρι τη μάνα μου, στα σκαλοπάτια. Πάω και της λέω, "Μάνα", πετάχτηκε απάνω, με βουτάει από δω και λέει, "σουτ να μην ξυπνήσουνε οι άλλοι. Πάμε στην κουζίνα. Πού ήσουνα;". Εγώ, ανοίγω το σακκάκι, ανοίγω το πουκάμισο και της δείχνω το κομμάτι. Δε μου λέει τίποτα. Μ' αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει πήγαινε κοιμήσου. Το πρωί, ακούω τον πατριό μου να λέει, "πού ήτανε χτες το βράδυ ο μεγάλος σου γιος;" Και του απαντάει, "Ανέβα πάνω στην ταράτσα και κοίταξε την Ακρόπολη"». *Ολόκληρη τη συνεύντεξη με το Μανώλη Γλέζο (2:30:55) θα τη βρείτε στο Αρχείο.

«Και η Αντίσταση στην, στο Αγρίνιο έσωσε όλους τους Εβραίους, ήτανε 80 οικογένειες, δηλαδή ήτανε 80 νομίζω άτομα, τους έσωσε, δηλαδή τους έκρυψε στα χωριά επάνω, δεν τους παρέδωσε. Και αυτό δεν το ξέρει ο πολύς κόσμος, το Αγρίνιο ήτανε ηρωϊκή πόλη, είχε τρομερή Αντίσταση, Ανταρτομάνα όπως λέγεται και είχε πάρα πολλά θύματα. Η Έφη Παπαθεοδώρου αφηγείται πώς εκείνη και η οικoγένειά της είχαν αναπτύξει στενούς δεσμούς με την ελληνοεβραϊκή οικογένεια Μάτσα στη διάρκεια της Κατοχής. Επιπλέον, περιγράφει την καθημερινότητα στο χωριό και πώς οι Εβραίοι του Αγρινίου σώθηκαν όλοι, μία απ' τις ελάχιστες περιπτώσεις διάσωσης στην κατεχόμενη Ελλάδα». *Ολόκληρη τη συνεύντεξη με την Έφη Παπαθεοδώρου (1:34:40) θα τη βρείτε στο Αρχείο.

«Οπότε φτάνουμε στον Σεπτέμβριο του '43 [1943], που οι Γερμανοί θέλουν να παν να δηλωθούμε. Το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ στην οποίαν εγώ ήμουνα ενταγμένος δίνει κατεύθυνση να μην πάει να δηλωθεί κανένας. Ο πατέρας μου, ο οποίος είχε κάνει τέσσερα χρόνια στη Γερμανία, μου'λεγε οι Γερμανοί δεν είναι ψεύτες, είναι ειλικρινείς, είναι ντόμπροι και τα λοιπά και γω θα πάω να δηλωθώ». *Ολόκληρη τη συνεύντεξη με το Μηνά Σαμπετάι (2:21:28) θα τη βρείτε στο Αρχείο.

«Σκουμπωμένα τα μανίκια έτσι πάνω. Με άρβυλα, μπότες τι είχαν. Γκραπ γκρουπ, γκραπ, γκρουπ, πέρασαν την αυλή. Ανέβηκαν τα σκαλιά, το πλατύσκαλο μέσα, μετά, μετά δεν τους θυμάμαι, μόνο που ο ένας απ' αυτούς μας τράβηξε τη ριπή. Και μετά δεν, ήμουν μπρούμυτα 'γω, δεν, δεν τους είδα, μετά ο άλλος που μπήκε στην πόρτα και πυροβόλησε ξανά τη μαμά». *Ολόκληρη τη συνεύντεξη με τη Ναταλία Νταμπίζα (2:21:53) θα τη βρείτε στο Αρχείο.

«Ήταν τελείως τυχαίο ότι επιζήσαμε οι αδερφές μου και 'γω, γιατί θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε εκτελεστεί, τη στιγμή που όταν ακόμα οι Γερμανοί δεν είχαν φύγει, ανοίξαμε την αυλόπορτα για να βγούμε, αφού καιγόταν το σπίτι, και δε βρήκαμε το πατέρα μας στο κήπο ή κάπου κάτω». *Ολόκληρη τη συνεύντεξη με τον Αργύρη Σφουντούρη (2:28:32) θα τη βρείτε στο Αρχείο.

«Και όταν έγιναν τα πρώτα τα μέτρα, τους έπιασε όλους τρόμος. Τότε καταλάβαμε καλά ότι κάτι δεν θα πάει καλά. Ήταν πολύ άσχημα. Γκέτο. Γκέτο, τότε δεν είχαμε ιδέα τι είναι το γκέτο. Ξέραμε τι θα πει γκέτο, αλλά τα καινούρια τα γκέτο, ξυλοκόπημα αν δεν έκανες, αν δεν έστριβες το κεφάλι σου κατ' αυτόν τον τρόπο [δείχνει την κίνηση με το κεφάλι], όταν περνούσε ένας αξιωματικός των Ες Ες ή οιποιοσδήποτε αξιωματικός». *Ολόκληρη τη συνεύντεξη με τον Χάινς Κούνιο (1:43:00) θα τη βρείτε στο Αρχείο.